Vaarwel Kenia

Laatste dagen Kenia

Ik begin bij woensdag 28 maart. Vandaag ben ik samen met Piet en Ineke voor de allerlaatste keer naar Rang’ala geweest, het platteland van Kenia. Alle andere studenten van onze groep zaten daar inmiddels al. Sommige omdat ze daar nog hun stage`s hadden, en de andere van de “kisumu groep” waren een dag eerder gegaan omdat ze nog wat speciale dingen te doen hadden. We kwamen, na een goede busreis te hebben gehad, om 10 uur aan in Rang’ala. Ik ben toen eerst naar de kapper gegaan om me haar weer te laten millimeteren. Echt een kapper kon je het niet noemen want ik moest, net als de vorige keer, gewoon weer in een schuurtje gaan zitten waarna een jongen kwam met een hele oude tondeuse. Deze tondeuse smeerde de jongen dan ook elke keer een beetje in met een soort spiritus, maar ondanks dat maakte dat ding nog zo’n 5 keer kortsluiting. Ook niet echt een lekker gevoel als ze daarmee je kop scheren.

Toen ik klaar was bij de kapper, wat overigens omgerekend maar € 0,50 kostte, ben ik naar de Rang’ala Boysschool gegaan. Ik had vandaag voor de laatste keer de mogelijkheid om daar afscheid te nemen. Ook nu kwamen de kinderen weer de klassen uitgestormd zodra ze mij zagen. Ik had dat deze keer ook echt niet verwacht, omdat ik daar 2 geleden nog geweest ben. Maar de leerlingen en docenten blijven het blijkbaar erg op prijs stellen als ik daar weer verschijn. Ik ben toen eerst alle klassen nog afgeweest om uit te leggen waarom ik vandaag was gekomen. Toen ik in klas 4 aankwam, aan deze klas heb ik veel les gegeven, begonnen ze gelijk het liedje “hoofd, schouders, knie en teen” te zingen wat ik ze geleerd had. Erg leuk om te zien dat de kinderen dat zo leuk hebben gevonden ! Na het bezoek aan alle klassen ben ik weer even in de “staff room” gaan zitten. Hier heb ik ze nog een collage gegeven met allerlei foto’s van mijn stageperiode op de school erop. Na nog wat thee gedronken te hebben met madazi’s, een soort maiskoekjes, ben ik weer terug gelopen richting het babyhome. Maar nog voordat ik het schoolterrein af was werd ik alweer tegengehouden door de hoofdmeester. Hij wou nog een officieel “assambly”, dan moeten alle leerlingen zich verzamelen op het terrein, voordat ik wegging. Ik heb toen eerst nog alle leerlingen moeten toespreken en vaarvel moeten zeggen. Toen ik hiermee klaar was ben ik snel terug naar het babyhome gelopen om vervolgens te gaan lunchen met zusters en alle studenten. Toen we hiermee klaarwaren zijn we weer terug gegaan met de bus naar Kisumu.

Omdat ik `s avonds toch weer honger kreeg ben ik samen met piet nog ergens wat gaan eten. We gingen naar een soort terras waar ze buiten met barbecues stonden. Deze plek hadden we gister ontdekt en we vonden het toen erg jammer dat we die plek pas aan onze eind van ons verblijf gevonden hadden, omdat hier echt alleen de lokale bevolking komt en geen mesungu`s (blanke mensen). Nou hadden we toch nog even de kans om daar naar toe te gaan om de nog pilsje te drinken en wat verse kip te eten. De kip was ons erg goed bevallen. We kregen een groot bord met friet en wat verse kippenpoten, samen voor maar € 2,20 p.p. Er kwamen ook telkens wat mannetjes langs ons die wat wouden verkopen. Van alles kwam voorbij, horloges, kussens, portemonnees. Ik heb bij een van hun dan ook een “echt” Armani horloge gekocht voor 6 euro. Rita, Elles, Naomi, en Manon waren nog wat gaan drinken in de stad. Toen zij rond middernacht thuiskwamen zijn we nog met ze alle het zwembad ingedoken.

Klaarmaken voor vertrek

Vandaag was de laatste dag in Kisumu. Ik ben voor het laatst nog even naar de Nakumatt, een grote supermarkt, en de masai market geweest. De rest van de dag heb ik nog wat aan het zwembad gerelaxt, dat ga ik dan ook zeker missen ! s avonds had Piet voor ons allemaal pannenkoeken gebakken. Na het eten hebben we nog gezellig met ze alle buiten gezeten. Ondertussen was Laurance ook al gearriveerd, onze driver naar Naivasha en Nairobi. Laat in de avond heb ik nog me koffers ingepakt. Ik heb daarna nog tot 3 uur snachts met de bewaker buiten gezeten. Rond 4 uur lag ik op bed, terwijl ik er de volgende ochtend alweer om 6 uur uit moest.

Oritie Kisumu, Karibu Nairobi. ( tot ziens Kisumu, welkom in Nairobi )

Terwijl ik dit verhaal type zit ik al in de bus onderweg naar Naivasha. Het is een erg mooie trip. Ondanks ik al 3 maanden in Kenia ben blijf ik me ogen uitkijken naar wat er allemaal langs de kant van de weg te zien is. Zo zagen we apen langs de snelweg lopen, reden we een stukje door een erg droog gebied met zand hozen om ons heen, en kregen we onderweg nog een lekke band. Kortom, je maakt weer van alles mee tijdens zo`n busreis. Vanavond slapen we vlakbij Lake Naivasha, bij het Yellowgreen Hotel., om vervolgens de volgende dag naar de “Hellsgate” te gaan. Dat is een grote kloof waar je doorheen kan fietsen en lopen. Toen we aankwamen bij hotel bleken het geen kamers te zijn maar huisjes. Het persoon vertelden ons dat ze alleen maar 2 persoonhuisjes waren, maar toen we bij een huisje kwamen bleken het 3 persoonshuisjes te zijn. Er stond één tweepersoon bed in en een eenpersoonsbed. Omdat ik geen zin had om voor mezelf een huisje te betalen, kon ik bij Rita en Manon intrekken. Maar hier kregen wij later nog gezijk mee. Want toen we af wouden rekenen de volgende dag moesten we opeens per persoon betalen, i.p.v. per huisje. Ze vroegen zelfs opeens meer voor een huisje, want eerst was het 60 euro voor 2 personen, en nou wouden ze opeens 90 euro van ons hebben, voor maar 1 nachtje, voor het huisje wat alleen maar bestaan uit 1 kamer met 2 bedden en een kleine douche. Erg aan de dure kant dus ( vooral voor Kenia ). Maar uiteindelijk hebben we toch die prijs moeten betalen, omdat ze ondertussen de poort op slot hadden gedraaid en die ging niet eerder open voordat we betaald hadden.

Op fiets safari door de Hellsgate

Toen we bij de hellsgate aankwamen, was alles weer goed. Het gebied was echt schitterend. De meeste van de groep hebben bij het reservaat de fiets gepakt, want het was ook mogelijk om met de fiets richting de kloof te rijden. De andere achtervolgde ons met de bus. De eerste stop onderweg was “de fishtale” een hoge rotspunt wat lijkt op een vin van een vis.
Hier kon je rots beklimmen en abseilen . Ik kreeg een harnas aan wat vast zat met een touw, net zo een als dat je krijgt als je gaat wand klimmen, en begon vervolgens aan de rotsklim. De rots was op sommige punten zelfs zo steil, dat die op sommige punten tegen mijn richting in omhoog liep. Dit was erg zwaar om te doen, want ik moest meer dan 50 meter omhoog klimmen met me blote handen. Toen ik dan ook eenmaal naar beneden was afgezeild was ik helemaal kapot en stond te trillen op me benen. Na wat gerust te hebben te hebben zijn we weer op de fiets gestapt. We fietsten langs giraffen, zebra`s, zwijnen en nog veel meer wild. Dit was dan ook er mooi om te doen. Na zo`n 7 kilometer kwamen aan bij de klif. We kregen een gids die ons vervolgens door de klif heen leiden. We liepen in een diepe, dichte kloof waar in een midden wat water stroomde. De gids had ondertussen verteld dat dit water erg warm was, omdat de grond eronder vulkanisch actief is. Onderweg kwamen we een kleine waterval tegen. Ik heb toen, net als sommige andere van de groep, mijn shirt en schoenen uitgetrokken en zo konden we onder de waterval een warme douche nemen. Dit was erg leuk om te doen, ook erg lekker na rotsklim en fietstocht. Na ongeveer 5 kilometer door de klif gewandeld te hebben, stapte we weer op de fiets en reden weer terug naar de poort. Maar omdat we op de heenweg alles bergaf hadden gefietst, moesten we nu alles bergop fietsen. En na zo`n wandeling was dat toch wel zwaar, vooral in de volle zon met 30 gr. Maar gelukkig kwamen we onderweg weer grote groepen zebra`s en giraffen tegen die gingen drinken bij het water. Dit zorgde voor wat afleiding onderweg en dus merkte ik niet meer zo veel van mijn moeheid en de zon.

Een compleet andere wereld, Nairobi

Na de hellsgate in Naivasha zijn we doorgereden naar de hoofdstad van Kenia, Nairobi. Toen we hier aankwamen leek het weer een totaal andere wereld. De drukte, de zweer, de flats, alles was weer compleet anders als in Kisumu en al helemaal anders als in Rang’ala. We wisten dat er in Nairobi een Kfc zal zitten, want deze hadden we 3 maanden geleden gezien, toen we de eerste dagen in Kenia waren. We moesten eerst door een winkelcentrum lopen. Dit klinkt misschien gek, maar voor mij was dit erg weer even wennen. De luxe auto`s buiten, de winkels, de restaurants. Ik had echt het gevoel alsof ik in een ander land als Kenia was. Toen ik bij de Kfc aankwam vroeg de medewerker achter de balie wat ik wou hebben. En omdat ik 3 maanden grotendeels alleen maar rijst, spaghetti of aardappels had gegeten bestelde ik maar een familiemenu voor me eigen. 4 grote stukken kip, 2 hamburgers 1,5 liter cola en een bucket friet. Toen vroeg de medewerker hoe ik mijn kip wilde, pittig, middel, normaal, wat voor saus ik erbij wilde enzovoort. Ik wist echt ff niet wat ik moest zeggen, het leek net of dit allemaal weer nieuw voor mij was terwijl ik Nederland al veel vaker naar de kfc of mac geweest was. Ik kon natuurlijk niet al het eten op wat ik besteld had. Ik heb toen wat meegenomen naar het hotel en het eten wat over was aan de bewaker gegeven. Ook ik weer in het Shalom House slaap is het erg wennen. Ik kwam in mijn kamer en daar heb ik ook een plasma tv. Nou ik ging gelijk naar de andere van de groep “Ik heb gewoon een plasma tv !” terwijl wij dat thuis in Nederland ook gewoon hebben. Echt heel raar. Het lijkt net of je al die luxe die ik al mijn hele leven heb, gewoon vergeten ben. `s avonds hebben we nog even met ze alle buiten gezeten op het balkon van Piet en Ineke, onze coaches. Morgen gaan we naar de Kibera Slums, de sloppenwijken van nairobi. Dit stond eigenlijk al aan het begin van onze reis gepland, maar omdat er toen een paar weken terug toeristen waren ontvoerd en er daar een wapenhandel van Al-Shabaab actief was mochten we er niet in. Ook een 3 weken geleden was er nog een granaat aanslag gepleegd bij een busstation door die Al-Qeada groepering en ik had dus eigenlijk de hoop al opgegeven dat we hier in konden. Maar nu heeft het reisbureau toch gezegd dat het er nu veilig genoeg is. We gaan dan wel met 4 gidsen. Ik ben erg blij dat we toch mogen, want ik wil erg graag zien hoe de armste keniaanen hier leven.

Onze laatste dag in Kenia naar de Kibera Slums

Vandaag, zondag 1 april, zijn we met heel de groep naar de Kibera Slums geweest. Dit zijn de sloppenwijken van Nairobi, en de grootste van Kenia. We hadden hier al een keer langs gereden aan het begin van onze reis in Kenia, maar het was toen te onveilig om er ook in te gaan. Nu had Laurance, onze driver van het reisbureau 4 gidsen geregeld die zelf ook uit de slums komen, zodat het veilig genoeg zou zijn om de slums in te gaan. Piet, De Kibera slums heeft een ongeveer dezelfde oppervlakte als steenbergen, maar heeft wel 1 miljoen inwoners. Het was dan ook een grote vuilnisbelt toen we daar aankwamen, doordat zoveel mensen zo dicht op elkaar wonen. We hebben ook nog even gevoetbald met was jonge jongens uit de slums. Dit was erg mooi om te doen. Want je ze zag die kinderen lachen en plezier hebben, terwijl ze daar in de slums echt een zwaar leven lijden. Ze hebben daar helemaal niets. Ze wonen in hutjes waar nieteens een bed of een bank in staat. De kinderen spelen met vuilniszakken en maken op de creatiefste manieren hun speelgoed. En het voelde helemaal al raar aan toen ik besefte dat ik binnen 24 uur weer in Nederland was, waar ik alle luxe heb. Want ja, ik besef nu pas hoe luxe het is als je een bed of een tv hebt. Echt heel raar,want vóór deze reis in Kenia was dit voor mij de normaalste zaak van de wereld en wist ik eigenlijk niet beter. Maar nu heb ik echt met eigen ogen gezien hoe de armste mensen van Kenia/Afrika moeten leven. De mensen die hier leven hebben weinig kans op een goede toekomst, en leven van dag tot dag. En dat is natuurlijk wel een wereld van verschil als je dat vergelijkt met Nederland. Na ongeveer een wandeling van 2 uur door de slums , gingen we weer naar de bus en reden we terug naar het Shalom house ( ons hotel ). Daar hebben savonds nog met ze allen gegeten in het restaurant, en hebben daar natuurlijk ook even onze fantastische reis in Kenia na besproken. Want dit was de laatste dag hier in Kenia. Morgen vroeg vertrekken we alweer met het vliegtuig terug naar Nederland. Ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik terug ga. Het voelt meer als een vakantie naar Nederland, om vervolgens na een korte tijd weer terug te zijn in Kenia. Helaas weet ik dat dit niet mogelijk is, maar als ik de financieel de mogelijk heb, wil ik graag binnen 5 jaar weer terug naar dit geweldige land.

Nairobi – Amsterdam

Terwijl ik dit verslag schrijf zit ik al in het vliegtuig richting Amsterdam.
Het vliegtuig is met een korte vertraging om 9 uur vertrokken vanaf Nairobi. Toen we onze koffers uit de bus hadden gehaald en naar binnen wouden lopen, werden we eerst streng gecontroleerd. Gelijk al bij de deur moesten al onze koffers gecontroleerd worden en moesten we onze zakken leeg maken. Dit moet natuurlijk allemaal door de dreiging van Al-qeada. Toen we dan eindelijk binnen waren konden we gaan inchecken. Eerst werden mijn koffers gewogen, je mag 2 namelijk maar 2 koffers meenemen die maximaal 23 kg per stuk wegen. En ik had echt heel veel geluk daarmee, mijn harde koffer woog namelijk precies 23,0 kg ! en mijn andere koffer woog 22,5 kg. Ik zat dus precies aan me gewicht, en na nog wat gegeten te hebben konden we het vliegtuig in. Het was erg rustig in het vliegtuig, zelfs zo rustig dat we zelf konden gaan kiezen waar we wouden zitten, en de meeste van ons hadden zelfs een hele bank voor hun eigen (3 stoelen naast elkaar ). Ik ben natuurlijk, samen met Rita, bij het raam gaan zitten. Het is een erg mooie vlucht. We hebben dan tot nu toe al de nijl gezien boven egypte, en het hooggebergte van Griekenland. Straks vliegen we boven de Alpen, ik hoop dat we dat het dan ook nog zo helder is.

Weer thuis

Gisterenmiddag om 4 uur zijn we, na een zeer goede vlucht gehad te hebben, geland in Amsterdam. Ik moest gelijk al weer wennen aan alle blanke mensen die ik om me heen zag op schiphol. Ook was weer erg wennen dat ik iedereen weer Nederlands hoorde praatte, want 3 maande lang praatte iedereen om Engels of Kiswahili om heen. Toen ik thuis kwam heb ik eerst mijn souvenirs uitgepakt, helaas zijn er veel daarvan kapot gegaan. Hier baal ik echt flink van, maar ik ga ze nou nog proberen te lijmen. Ik hoop echt dat ik ze nog kan maken, want ik kan natuurlijk niet even naar de supermarkt hier om die souvenirs opnieuw te kopen. Na nog wat gegeten te hebben, natuurlijk frikadellen en kroketten, ben ik gaan slapen. Het was echt wel weer lekker om in me eigen bed te liggen, want die matrassen in Kenia stellen echt niets meer. Je zakt ter helemaal in weg en na 2 dagen lag ik al in een kuil. De rest van de week ben ik gelukkig nog vrij om weer te acclimatiseren in Nederland. Volgende week moet ik weer naar school en is alles weer bij het oude.