Op stagebezoek in Rangala !
Door: MaxTimmermansKC
Blijf op de hoogte en volg Max
07 Januari 2012 | Kenia, Kisumu
vrijdag 6 januari 2012
Vandaag zijn we om half vertrokken naar Rangala met de openbare bus om de stageplekken daar te gaan bekijken. We hadden plaatsen voorin gereserveerd en toen de koffers op het dak lagen konden we gaan rijden. Na een 1,5 durige rit, vol met hobbels en kuilen, kwamen we aan in Rangala. Toen we uitstapten was inmiddels 35 graden geworden. We moesten vanaf de bushalte nog ongeveer 10 minuten lopen naar de compound waar we zouden gaan overnachten als je stageperiode in Rangala was. Toen we daar aankwamen kwamen er gelijk heel veel kinderen naar ons toegerend, omdat er op dezelfde compound ook een Babyhome en kinderopvang zit. Ze riepen allemaal masungu masungu, dat betekent buitenlander of blanke. Overal waar we op de compound naartoe gingen, liepen ze ons achterna. We werden door de hoofdzuster ontvangen omdat het babyhome word bestuurd door zusters en nonnen. We moesten in een eetzaal gaan zitten waar allemaal keniaanse hapjes voor ons klaarstonden. We moesten met zijn allen gaan bidden. Na het gebed mochten we gaan beginnen met eten. Er stonden allemaal Keniaanse hapjes voor ons klaar. Na ons verblijf te hebben bekeken, gingen we alle stageplaatsen bekijken. Allereerst gingen we naar de Rangala Primary Boys School. Hier ga ik vanaf maandag stage lopen. Toen we over het sportveld richting de school liepen wisten we niet wat we mee maakten ! Een stuk of 200 kinderen kwamen naar ons toegerend, mesungu mesungu mesungu ! En als we dan een camera uit onze broekzakken haalden, gingen ze er allemaal voor staan en vonden ze het helemaal geweldig als je een foto of filmpje van ze nam. Een kind had ook een “voetbal”bij, een bol van plastic zakjes aan elkaar geknoopt met lijm en touw. Toen ik deze bal aan me voeten meenam over het veld, rende ze me allemaal achterna, heel het sportveld over. De andere uit de groep zeiden dat ze alleen maar een grote stofwolk zagen. Dit was echt leuk om mee te maken. Na even gevoetbald te hebben met de kinderen, werden we door de schooldirecteur ontvangen in een klein kantoortje. Hier hoorde ik van hem dat ik de als eerste student was die daar stage zal komen lopen. Hier waren ze zó blij mee ! De directeur kon niets anders zeggen dan “dreams are coming true now” en “GOD BLESS YOU” want geloof speelt nog een hele belangrijke rol in Kenia. Hier werd je toch even stil van. Na nog even rondgekeken te hebben zijn we vertrokken naar de volgende stageadres, de Rangala Girlsschool. Dit was recht tegenover de boysschool. Hier werden we echt heel anders ontvangen. Al de meisjes van de school waren erg verlegen en durfde bijna niet naar ons toe te komen. Na hier ook nog even met de directeur gepraat te hebben zijn we weer vertrokken naar het volgende wat op het progamma stond, de Equator School. Dit is een school/huis, voor gehadicapte kinderen. En wat we hier zagen was heel triest. Kinderen lagen op te grond, de matrassen van de bedden waren helemaal kapot, de wc stonken naar rotte eiers. En als we dan naar een lokaal toegingen die een andere student helemaal had opgeknapt, zagen we dat deze weer helemaal vies en afgedankt was. Na de Equator School gingen we door naar het ziekenhuis van Rangala, hier gaan er 2 van onze groep stage lopen. Hier konden we gewoon door alle zalen heen lopen waar links en rechts mensen net bevallen waren. Echt heel raar om dat zo mee te maken. Na de stagebezoeken zijn we nog even terug gegaan naar de verplaats van Rangala. Omdat op dat terrein ook een “babyhome” zit wouden de meiden uit de groep al die baby`s gaan vasthouden. Ook naar mij liepen kleine kleuters die opgepakt wouden worden, dit lieten ze merken door voor je te blijven staan en hun handen op te steken. Toen we hiermee klaar waren, gingen we weer terug naar ons verblijf. Hier zijn we nog tot 5 uur gebleven en zijn toen weer terug gereden naar Kisumu. Toen we eenmaal in Kisumu aangekomen waren was het al donker. Je merkte dat de sfeer steeds grimmiger werd en veel mensen uit de groep wilden echt zo snel mogelijk naar de compoud. Piet en Ineke hielden een Matatu aan. Dit is een klein bestel busje waar zoveel mogelijk mensen in gepropt worden om mee te reizen.
We zaten wel met 20 mensen in zo`n klein bus. ( in Nederland zou in zo`n busje nooit meer als 10 man zitten ). Iedereen zat bij elkaar op schoot of stond in het busje. We konden ons nauwlijks bewegen. We waren dan ook erg blij toen we bij Pandas Paradise arriveerde. Piet en Ineke (coaches) hebben toen pannenkoeken voor ons gebakken. Na wat gegeten te hebben zijn sommige van de groep gaan slapen. De andere, waaronder ikzelf, zijn nog wat gaan drinken met elkaar.
Vandaag zijn we om half vertrokken naar Rangala met de openbare bus om de stageplekken daar te gaan bekijken. We hadden plaatsen voorin gereserveerd en toen de koffers op het dak lagen konden we gaan rijden. Na een 1,5 durige rit, vol met hobbels en kuilen, kwamen we aan in Rangala. Toen we uitstapten was inmiddels 35 graden geworden. We moesten vanaf de bushalte nog ongeveer 10 minuten lopen naar de compound waar we zouden gaan overnachten als je stageperiode in Rangala was. Toen we daar aankwamen kwamen er gelijk heel veel kinderen naar ons toegerend, omdat er op dezelfde compound ook een Babyhome en kinderopvang zit. Ze riepen allemaal masungu masungu, dat betekent buitenlander of blanke. Overal waar we op de compound naartoe gingen, liepen ze ons achterna. We werden door de hoofdzuster ontvangen omdat het babyhome word bestuurd door zusters en nonnen. We moesten in een eetzaal gaan zitten waar allemaal keniaanse hapjes voor ons klaarstonden. We moesten met zijn allen gaan bidden. Na het gebed mochten we gaan beginnen met eten. Er stonden allemaal Keniaanse hapjes voor ons klaar. Na ons verblijf te hebben bekeken, gingen we alle stageplaatsen bekijken. Allereerst gingen we naar de Rangala Primary Boys School. Hier ga ik vanaf maandag stage lopen. Toen we over het sportveld richting de school liepen wisten we niet wat we mee maakten ! Een stuk of 200 kinderen kwamen naar ons toegerend, mesungu mesungu mesungu ! En als we dan een camera uit onze broekzakken haalden, gingen ze er allemaal voor staan en vonden ze het helemaal geweldig als je een foto of filmpje van ze nam. Een kind had ook een “voetbal”bij, een bol van plastic zakjes aan elkaar geknoopt met lijm en touw. Toen ik deze bal aan me voeten meenam over het veld, rende ze me allemaal achterna, heel het sportveld over. De andere uit de groep zeiden dat ze alleen maar een grote stofwolk zagen. Dit was echt leuk om mee te maken. Na even gevoetbald te hebben met de kinderen, werden we door de schooldirecteur ontvangen in een klein kantoortje. Hier hoorde ik van hem dat ik de als eerste student was die daar stage zal komen lopen. Hier waren ze zó blij mee ! De directeur kon niets anders zeggen dan “dreams are coming true now” en “GOD BLESS YOU” want geloof speelt nog een hele belangrijke rol in Kenia. Hier werd je toch even stil van. Na nog even rondgekeken te hebben zijn we vertrokken naar de volgende stageadres, de Rangala Girlsschool. Dit was recht tegenover de boysschool. Hier werden we echt heel anders ontvangen. Al de meisjes van de school waren erg verlegen en durfde bijna niet naar ons toe te komen. Na hier ook nog even met de directeur gepraat te hebben zijn we weer vertrokken naar het volgende wat op het progamma stond, de Equator School. Dit is een school/huis, voor gehadicapte kinderen. En wat we hier zagen was heel triest. Kinderen lagen op te grond, de matrassen van de bedden waren helemaal kapot, de wc stonken naar rotte eiers. En als we dan naar een lokaal toegingen die een andere student helemaal had opgeknapt, zagen we dat deze weer helemaal vies en afgedankt was. Na de Equator School gingen we door naar het ziekenhuis van Rangala, hier gaan er 2 van onze groep stage lopen. Hier konden we gewoon door alle zalen heen lopen waar links en rechts mensen net bevallen waren. Echt heel raar om dat zo mee te maken. Na de stagebezoeken zijn we nog even terug gegaan naar de verplaats van Rangala. Omdat op dat terrein ook een “babyhome” zit wouden de meiden uit de groep al die baby`s gaan vasthouden. Ook naar mij liepen kleine kleuters die opgepakt wouden worden, dit lieten ze merken door voor je te blijven staan en hun handen op te steken. Toen we hiermee klaar waren, gingen we weer terug naar ons verblijf. Hier zijn we nog tot 5 uur gebleven en zijn toen weer terug gereden naar Kisumu. Toen we eenmaal in Kisumu aangekomen waren was het al donker. Je merkte dat de sfeer steeds grimmiger werd en veel mensen uit de groep wilden echt zo snel mogelijk naar de compoud. Piet en Ineke hielden een Matatu aan. Dit is een klein bestel busje waar zoveel mogelijk mensen in gepropt worden om mee te reizen.
We zaten wel met 20 mensen in zo`n klein bus. ( in Nederland zou in zo`n busje nooit meer als 10 man zitten ). Iedereen zat bij elkaar op schoot of stond in het busje. We konden ons nauwlijks bewegen. We waren dan ook erg blij toen we bij Pandas Paradise arriveerde. Piet en Ineke (coaches) hebben toen pannenkoeken voor ons gebakken. Na wat gegeten te hebben zijn sommige van de groep gaan slapen. De andere, waaronder ikzelf, zijn nog wat gaan drinken met elkaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
